آمده اي كه راز من برهمگان نهان كني                     و آن شه بي نشانه را ،جلوه دهي نشان كني

دوش خيال مست تو آمد و جام بر كفش                    گفتم : مي نمي خورم ، گفت : مكن زيان كني

گفتم : ترسم ار خورم ، شرم بپرد از سرم                  دست  برم  به  جعد  تو ، باز  زمن   كران  كني

ديد كه ناز ميكنم ، گفت بيا عجب كسي                    جان به تو  روي  اورد ،  روي  بدو  گران  كني ؟

گنج دل زمين منم سر چه نهي تو بر زمين؟                قبله ي آسمان  منم ، رو چه به آسمان  كني؟

...........................!