حسین (ع)

هنوز هم ثانیه ها تو را بر زبان جاری می کنند و فرات از گریه ات

خشک نخواهد شد .

راستی مارا دیدی که تو را چگونه دیده ایم؟

تست ادبیات فارسی سال دوم (عمومی)

 

1-کدام بیت با سایر ابیات ارتباط معنایی ندارد؟

 

الف:بهرام که گور می گرفتی همه عمر                دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

 

ب:کسی که تاج به سر داشت بامداد پگاه               نمازشام   ورا خشت زیرسر دیدم

 

ج:سرآلب ارسلان دیدی زرفعت رفته برگردون       به مروآ،تاکنون درگل تن آلب ارسلان بینی

 

د:ناامید ازروشنی دل به  تاریکی مباش                زان که شام هجررا صبح و وصالی درپی است

ادامه نوشته

فانوس دل !!!

دل بی تو هوای می و میخانه ندارد
بی گردش چشمت سر پیمانه ندارد
خمیازه کشیدیم به جای قدح می
ویران شود آن شهر که میخانه ندارد
آیینه چه داند که در او عکس رخ کیست
عاشق جز از جلوه جانانه ندارد
بی ساخته حسنی است جمالش که چو خورشید
هر صبح به کف آینه و شانه ندارد
فانوس دلی نیست که در پرده پندار
شمعی ز تجلی تو در خانه ندارد
عشق تو چه داند که دل ما به چه حال است
آتش خبر از سوزش پروانه ندارد
غم را چه غم است این خراب است دل ما
سیلاب بهاری غم ویرانه ندارد
از صحبت عاقل نگشاید دل عاشق

بیزارم از آن شهر که دیوانه ندارد

...........................!!!

چشم ب !

دستي ز كرم به شانه ي ما نزدي

بالي به هواي دانه ي ما نزدي

                                   ديري است دلم چشم به راهت دارد

                                          اي عشق، سري به خانه ي ما نزدي!!!

جامه‌چاکان را چه فرمایی رفو؟

وحی آمد سوی موسی از خدا                        بنده‌ی ما را ز ما کردی جدا

تو برای وصل کردن آمدی                               یا برای فصل کردن آمدی

تا توانی پا منه اندر فراق                               ابغض الاشیاء عندی الطلاق

هر کسی را سیرتی بنهاده‌ام                        هر کسی را اصطلاحی داده‌ام

در حق او مدح و در حق تو ذم                        در حق او شهد و در حق تو سم

ما بری از پاک و ناپاکی همه                         از گرانجانی و چالاکی همه

من نکردم امر تا سودی کنم                          بلک تا بر بندگان جودی کنم

هندوان را اصطلاح هند مدح                         سندیان را اصطلاح سند مدح

من نگردم پاک از تسبیحشان                      پاک هم ایشان شوند و درفشان

ما زبان را ننگریم و قال را                           ما روان را بنگریم و حال را

ناظر قلبیم اگر خاشع بود                          گرچه گفت لفظ ناخاضع رود

زانک دل جوهر بود گفتن عرض                   پس طفیل آمد عرض جوهر غرض

چند ازین الفاظ و اضمار و مجاز                   سوز خواهم سوز با آن سوز ساز

آتشی از عشق در جان بر فروز                  سر بسر فکر و عبارت را بسوز

موسیا آداب‌دانان دیگرند                            سوخته جان و روانان دیگرند

عاشقان را هر نفس سوزیدنیست                    بر ده ویران خراج و عشر نیست

گر خطا گوید ورا خاطی مگو                       گر بود پر خون شهید او را مشو

خون شهیدان را ز آب اولیترست                   این خطا را صد صواب اولیترست

در درون کعبه رسم قبله نیست                    چه غم از غواص را پاچیله نیست

تو ز سرمستان قلاوزی مجو                         جامه‌چاکان را چه فرمایی رفو

ملت عشق از همه دینها جداست                 عاشقان را ملت و مذهب خداست

لعل را گر مهر نبود باک نیست                     عشق در دریای غم غمناک نیست!!!